Kia ora!

Hier onze laatste blog, voor een deel geschreven vanuit het vliegveld van Auckland naar Singapore (10 uur en 30 min) en het andere deel van Singapore naar Amsterdam (14 uur en 20 min, toch jammer een uur te laat weggaan). Je moet wat doen om je te vermaken toch.

We hebben onze laatste blog afgesloten met de bericht dat we op Hobbit jacht gingen. Dat hebben we zeker gedaan, vanuit onze uitstekend geregelde air BNB (bij de boer) hebben we ons pad vervolgd naar Hobbiton. We verwachten Efteling achtige taferelen, maar na een korte wachtrij werden we de bus ingeloodst. Hier kregen we en film te zien en na bijna te hebben gezorgd voor extra shoarma op het menu, teveel schapen in NZ, stapten we uit. We hadden dit keer een gids, ze was erg dol op het woord “team” waarin de recalcitrante Hollandse houding lekker in ons naar boven kwam. In ons “team” zaten uiteraard kinderen, op vakantie niet nodig te zien dat ze bestaan, betweters en selfie beluste Aziaten en bovenal, het kwaad: de betweterige Duitser. Waar is mt Doom als je hem nodig hebt?!

Nadat we uiteraard moesten kennismaken met ons “team”, liepen we rond door de filmset. Voor ons als liefhebbers zeker leuk, zeker omdat er allemaal leuke weetjes en trucs werden verteld en als afsluiting een speciaal hobbitbiertje in “the green dragon” te hebben gedronken werd de koers gezet naar de Bay of Islands.

Na een (te) lange autorit kwamen we ‘s avonds aan in Kahoe. We werden vriendelijk begroet door de eigenaren en we hebben ons lekker laten verwennen door de Italiaanse gastheer met zijn heerlijke pizza’s. De volgende dag zouden we op boottocht gaan, zwemmen met dolfijnen en zeilen. Maar hier zat het weer voor het eerst tegen, ‘s ochtends regende het erg hard en de boottocht werd afgezegd. We zaten wat met onze ziel onder de arm, regen en kust kennen wij wel natuurlijk, en we besloten de skydive van Bay of Islands te bellen. Hier had Sanne een afspraak gemaakt voor de volgende dag, maar expres niets gezegd tegen iemand want wij hadden het vermoeden dat iemand de parachutesprong steeds probeerde te vervloeken (Gerrit). Maar na een kort telefoontje mochten we om twee uur langskomen. Het weer klaarde op en daar stonden we dan. Het ging echt gebeuren!

Je moet weten, in Nederland springen ze veel lager in NZ mag je tot 20.000ft springen. Ik koos voor 12.000, wat al 3000ft hoger is dan in Nederland. Dit betekent in feite dat je een langere vrije val hebt, heb je in Nederland ongeveer 20 seconden. Hier rond de 45. Ik had een aardige Braziliaans jump-master en de twijfel rees op het randje in het vliegtuig even of het wel een goed idee was, en toen ik dit dacht gingen we al over het randje en vielen we naar beneden. Super gave en vette ervaring, maar voor mij nooit meer! Super vet om de Bay of Islands te zien op deze manier, gedaan, afgestreept van het lijstje.

Uiteindelijk zijn we een dag eerder naar Auckland vertrokken en zijn de stad ingedoken. Hier hebben we de film Bohemian Rapsody gezien (GAAF) en hebben een bustour gedaan. Auckland is niet een hele interessante stad, maar we hebben het maar gezien.

Nadat we naar het vliegveld gereden hadden checkten we in voor onze vlucht naar Singapore. Een prima vlucht en we kwamen ‘s avonds aan in deze moderne stad. Er was bij onze chauffeur lichte verwarring over de vouchers, maar uiteindelijk is het helemaal goedgekomen. We hebben de volgende dag op kosten van Singapore Airlines de stad verkend. Dit doet Singapore omdat ze willen dat meer toeristen de stad zien, buiten alleen de geweldige luchthaven. Een hele moderne stad met voornamelijk veel winkelcentra. Na een lange vlucht landen we weer veilig in Amsterdam!

Wij hebben het fantastisch gehad, we hebben genoten van de dieren, het eten, de mensen en de fantastische natuur. Zoals Henk de laatste avond voor het slapen zei: het waren 4 mooie weken. En zo is het!