Tot ziens Nieuw - Zeeland!

Kia ora!

Hier onze laatste blog, voor een deel geschreven vanuit het vliegveld van Auckland naar Singapore (10 uur en 30 min) en het andere deel van Singapore naar Amsterdam (14 uur en 20 min, toch jammer een uur te laat weggaan). Je moet wat doen om je te vermaken toch.

We hebben onze laatste blog afgesloten met de bericht dat we op Hobbit jacht gingen. Dat hebben we zeker gedaan, vanuit onze uitstekend geregelde air BNB (bij de boer) hebben we ons pad vervolgd naar Hobbiton. We verwachten Efteling achtige taferelen, maar na een korte wachtrij werden we de bus ingeloodst. Hier kregen we en film te zien en na bijna te hebben gezorgd voor extra shoarma op het menu, teveel schapen in NZ, stapten we uit. We hadden dit keer een gids, ze was erg dol op het woord “team” waarin de recalcitrante Hollandse houding lekker in ons naar boven kwam. In ons “team” zaten uiteraard kinderen, op vakantie niet nodig te zien dat ze bestaan, betweters en selfie beluste Aziaten en bovenal, het kwaad: de betweterige Duitser. Waar is mt Doom als je hem nodig hebt?!

Nadat we uiteraard moesten kennismaken met ons “team”, liepen we rond door de filmset. Voor ons als liefhebbers zeker leuk, zeker omdat er allemaal leuke weetjes en trucs werden verteld en als afsluiting een speciaal hobbitbiertje in “the green dragon” te hebben gedronken werd de koers gezet naar de Bay of Islands.

Na een (te) lange autorit kwamen we ‘s avonds aan in Kahoe. We werden vriendelijk begroet door de eigenaren en we hebben ons lekker laten verwennen door de Italiaanse gastheer met zijn heerlijke pizza’s. De volgende dag zouden we op boottocht gaan, zwemmen met dolfijnen en zeilen. Maar hier zat het weer voor het eerst tegen, ‘s ochtends regende het erg hard en de boottocht werd afgezegd. We zaten wat met onze ziel onder de arm, regen en kust kennen wij wel natuurlijk, en we besloten de skydive van Bay of Islands te bellen. Hier had Sanne een afspraak gemaakt voor de volgende dag, maar expres niets gezegd tegen iemand want wij hadden het vermoeden dat iemand de parachutesprong steeds probeerde te vervloeken (Gerrit). Maar na een kort telefoontje mochten we om twee uur langskomen. Het weer klaarde op en daar stonden we dan. Het ging echt gebeuren!

Je moet weten, in Nederland springen ze veel lager in NZ mag je tot 20.000ft springen. Ik koos voor 12.000, wat al 3000ft hoger is dan in Nederland. Dit betekent in feite dat je een langere vrije val hebt, heb je in Nederland ongeveer 20 seconden. Hier rond de 45. Ik had een aardige Braziliaans jump-master en de twijfel rees op het randje in het vliegtuig even of het wel een goed idee was, en toen ik dit dacht gingen we al over het randje en vielen we naar beneden. Super gave en vette ervaring, maar voor mij nooit meer! Super vet om de Bay of Islands te zien op deze manier, gedaan, afgestreept van het lijstje.

Uiteindelijk zijn we een dag eerder naar Auckland vertrokken en zijn de stad ingedoken. Hier hebben we de film Bohemian Rapsody gezien (GAAF) en hebben een bustour gedaan. Auckland is niet een hele interessante stad, maar we hebben het maar gezien.

Nadat we naar het vliegveld gereden hadden checkten we in voor onze vlucht naar Singapore. Een prima vlucht en we kwamen ‘s avonds aan in deze moderne stad. Er was bij onze chauffeur lichte verwarring over de vouchers, maar uiteindelijk is het helemaal goedgekomen. We hebben de volgende dag op kosten van Singapore Airlines de stad verkend. Dit doet Singapore omdat ze willen dat meer toeristen de stad zien, buiten alleen de geweldige luchthaven. Een hele moderne stad met voornamelijk veel winkelcentra. Na een lange vlucht landen we weer veilig in Amsterdam!

Wij hebben het fantastisch gehad, we hebben genoten van de dieren, het eten, de mensen en de fantastische natuur. Zoals Henk de laatste avond voor het slapen zei: het waren 4 mooie weken. En zo is het!

Van Franse rotte eieren tot glooiende Hobbits

De dag begon met een race tegen de klok ivm het tijdstip vertrek veerboot. Verkeersovertredingen zijn hier aan de orde van de dag en de hoogte van de boetes valt mee. (denken wij).

Sanne heeft ontzettend genoten van de 3 uur durende overtocht met de boot. Het maken van een cruise schiet door ons hoofd. (en er weer uit!!!!)

Wij arriveerden in het walhalla voor Sanne namelijk de hoofdstad Wellington. Shop till you drop en het aantal hipster winkels: ontelbaar. Gelukkig was het happy hour begonnen en kon Henk een strategische positie innemen.Hij moest ook de cultuurschok verwerken: drukke stad na het rustige & lege Zuider eiland.

Het eerste hotel welke aanmerkingen kreeg en dat hebben zij te horen gekregen van Sanne. Henk had medelijden met de dame achter receptie maar streek glimlachend 30 dollar korting op. Koers gezet naar Taupo ivm opnieuw geplande parachutesprong. Iemand heeft in Nederland samen gezworen met Maori goden want deze sprong: ging niet door!! De Google Maps ingesteld naar Rotorua. Was niet nodig geweest: konden op de geur van rotte eieren rijden. Nadat zijdelings gekeken was en de vragende blik was: heb jij ???? Gearriveerd in de stad van geisers en zwavel.

Dit hotel was grote deceptie en wij dachten dmv coulant opstellen kunnen wij wel iets regelen. Maar het betreft Ibis hotel dus in Franse handen. Het moge duidelijk zijn dat Frankrijk een mooi land is l; lekker eten heeft maar moeten geen Fransen wonen!

Wel lekker Indiaans gegeten en Street Market bezocht. Op deze Street market staan vele food trucks met eten uit alle landen van de wereld. Heerlijk Mexicaans & Argentijns uit het vuistje gegeten. Na een heerlijk zelf gemaakt gebakje deze dag afgesloten.

Gelukkig ook hoogtepunt in deze stink stad & stink hotel beleefd. Een wandel tocht door regenwoud onder leiding van Maori gids. Twaalf kilometer met z’n drieën door woud gewandeld en veel uitleg gehad. Diep respect voor Maori volk en hun cultuur gekregen. Na twee nachten i.p.v. drie dit Franse bagger hotel verlaten.

Aangekomen in ons zelf geboekte air b&b (toplocatie) in het land van de Hobbits. Onze zoektocht met het reisgezelschap gaat beginnen!!!!!

Wij hebben overigens te horen gekregen dat politie agenten en leraren naar kiwi land gelokt worden vanwege tekorten,wij nemen dit in overweging

Zon, zee en kajakken

Kia Ora van uit het Abel Tasman Park!

Wij zijn geland aan de kust. Vanuit Fox Glacier hebben we een tussenstop gemaakt in het nederige Hokitika. We kwamen na een redelijk kort ritje aan in ons huisje met uitzicht op de kust en geluid van rollende golven.

En dat was echt zo! We hebben gespot voor pinguïns maar helaas hebben ze zich niet laten zien. Na een lekker maaltje hebben we gewacht tot het donker werd en zijn we naar de “glowworm den” gegaan. Dit was een soort van donker stukje bos met allemaal lichtjes, het waren zoals het woord het al zegt, gloeiwormen die zorgen voor een kerstlampjes effect. Heel mooi en dit was helemaal gratis! Daarna hebben we de geweldige sterren mogen zien, en dat waren er echt mega veel!

Na een nachtje in Hokitika hadden we een hele lange rit voor de boeg. Naar het Abel Tasman N.P. Onderweg zijn we toch gestopt bij een wijngaard en hebben hier een lekker drankje gedronken bij aankomst in ons huisje uitzicht over de fruitbomen en de temperatuur is hier aanzienlijk hoger, ruim 25 graden. We hebben de tweede dag een excursie gedaan naar het Abel Tasman park. Dit gebied is namelijk ontdekt door een Nederlander. Maar die vluchtte nadat 4 bemanningsleden gedood en opgegeten werden door de Maori’s. Maar een super mooi park met gouden stranden. We mochten een catamaran op en na een half uurtje kwamen we aan bij een strandje. We kregen uitleg over de kajak. Het sturen werd even een dingetje en vanwege de flexibiliteit werd Sanne de stuurvrouw. We voeren langs het baaitje waar we bezoek kregen van een zeeleeuw die lekker aan het zwemmen was en daarna peddelden we naar Adèles Island. Hier zaten allerlei zangvogels en ook weer zeeleeuwen. Super leuk, maar ook wel zwaar. Na onze tocht, anderhalf uur lekker uitgerust op het strandje, in de schaduw (het was inmiddels rond de 30 graden en je verbrand hier onwijs snel. Terug naar ons plekje en heerlijk genoten van een stokbroodje en olijfje! Vakantiegevoel ten top! Morgen reizen we naar het Noordereiland. Wij zijn een beetje verliefd op de natuur van het Zuidereiland dus zijn reuze benieuwd!

PS. Poging 2 voor parachutespringen is op 10 januari, duimen voor goed weer!

PS2. Ook onze tour naar de filmset van The lord of the rings en the Hobbit is geboekt!

Bucketlist checks en woeste wind

Na het geweldige, bruisende nieuwjaarsfeest in Te Anau (een voorbeeld zoals het ook kan) wordt onze reis voortgezet naar Wanaka.

Een rit langs de wijngaarden en valleien vol met fruit. Een mooie rit waar we even twijfelden maar we hebben de wijngaarden overgeslagen. Bij aankomst in Wanaka kwamen we langs het skydive center waar Sanne haar sprong zou wagen. Hierover later meer. Uiteindelijk zaten we in een B en B dus hier werd koers naar gezet.

Bij aankomst een mooie tuin en drukke eigenaresse, Suzan. Het zag er veelbelovend uit, we kregen een rondleiding in appartement en net toen Sanne de was wilde starten kwam Brian, de man van de eigenaresse, dat wij deze kamer niet hadden. We werden naar onze kamer geleid en de verbazing werd ons wel een beetje meester. We zaten in het huis van de eigenaren en hadden een kamertje van 8m2 met hierin twee bedden, een kast, een kist en een tafeltje. Van schrik vluchten we het centrum van Wanaka in. Wanaka werd gepresenteerd als een gezellig stadje. Wij vinden dat het relatief veel gelijkenissen vertoont met Salou. Veel jongeren die net iets teveel drinken. Uiteindelijk viel het mee, we hebben ‘s avonds lekker Thais gegeten en ons verwonderd over de mensen in de stad.

De dag erna zou Sanne uit een vliegtuig springen. We meldden ons uiteraard op tijd bij de balie, 12.45, waar het ook erg druk was, dit vonden we toen nog niet vreemd, en na een veiligheidsfilmpje werd het order gegeven te wachten tot ik gehaald werd. Dat wachten duurde lang. Misschien handig te vertellen, het waaide had maar ik moest een half uur van te voren bellen en hierbij werd het sein “prima, kom maar” gegeven. Na ongeveer een uur werden alle busgangers naar queenstown teruggevorderd en werd aangegeven dat het te hard waaide op dit moment. Om 15.00 kwam er een update. Ondertussen werd de receptie steeds leger, de instructeurs waren aan het opruimen en de vluchten werden afgezegd. Wij gaven niet op. Om 15.30 werd het sein gegeven, er werd niet gesprongen. Jammer, maar veiligheid voorop vonden wij, ook dit vond niet iedereen. We hebben aardig wat teleurgestelde mensen aanschouwd en een aantal echt boze mensen.

Wij zijn naar het leukste museum van NZ geweest, allemaal verzamelingen: barbies, meccano, oude auto’s, echt enorm veel! Wij vonden het super leuk!

Bij terugkomst in de B en B waren er trouwens nieuwe gasten, onze oosterburen en met hen moesten we onze badkamer delen. Er kwamen veel 1940-1945 verwijzingen langs, maar duidelijk is, niet zo’n B en B OOIT meer! (Buurman, het was erger dan de homestay in Ayutthaya)

De dag erna stond een lange rit langs de westkust op programma. We hebben snel de Tasman zee gevoeld (koud) en kwamen daarna aan in Fox Glacier. Al was de gletsjer dicht vanwege het slechte weer van gisteren. Die middag hebben we even gechilled, lekker bijgekomen van alle indrukken en de B en B. De dag erna weer op pad, maar niet voordat Sanne weer iets van de bucketlist kon doen. Een paardrijtocht in het gebied van de gletsjer. Super gaaf, het einde was het leukste. In keiharde galop (als enige) terug naar de stal! Super vet! Nu op naar de kust!

Happy newyear!

Na onze wildlife avonturen in Dunedin was het weer een beetje tijd voor avontuur. We hadden de rit naar Te Anau voor de boeg en dit was een pittig ritje. Halverwege nog een stop in Stirling waar een “all blacks shirt” is gekocht, uiteraard met 20% korting. We blijven natuurlijk Nederlanders. Na een uurtje of 3 kwamen we aan in een schattig plaatsje aan een meer. We zaten op een soort van camping, dus dit was even aanpassen na het spookhuis, wat wel prima was, in Dunedin.

We zijn op zoek gegaan naar een supermarkt en lekker zelf gekookt, echt backpackstyle in de gemeenschappelijke keuken (incl. pannen die geen enkele anti-aanbaklaag meer hebben). Een lekker aardappeltje met sla, ook wel eens fijn na al dat Britse eten. We hebben onszelf ‘s avonds vermaakt met onze Netflix verslaving: the hunting of the Hill house. Indien je houdt van horror, aanrader, zo niet NIET kijken ;)

De volgende dag stond de wekker vroeg, rond 05.30 (Sanne’s normale opstaantijd om te werken) maar was wel vroeg. En op tijd in de auto voor de tocht naar Milford Sounds. We begonnen vrij relaxed maar halverwege kwamen afgronden en tunnels. Henk heeft ons veilig door het fantastisch landschap geloodst en we kwamen om ruim op tijd aan voor onze boottocht. Uiteraard stonden de mensen al lang van te voren te dringen voor de beste plekjes en toen wij de boot op kwamen was het bovendek vol. Uiteraard lieten wij ons niet verslaan en zochten een plekje op bij de bar en de achterkant. Toen de boot vertrok bleek dat de regen de hardlopers (doodlopers) aan het verslaan was en wij koning waren met ons plekje. De boot vertrok door de fjord (geen sound maar een fjord door een vroegere gletsjer) en we hadden fantastische uitzichten. Halverwege een Glacier facial gekregen, het water van de waterval zou zorgen voor 10 jaar verjonging, dus wij hebben dit natuurlijk geprobeerd ;) Daarna werden we afgezet in een soort museum, en toen terug naar de auto voor de terugreis. Fantastisch uitzicht. Er zijn mensen die zeggen dat Milford Sounds het achtste wereldwonder zou moeten zijn, en wij zijn het hier grondig mee eens.

Toen we terug waren zijn we richting het dorpje gelopen. Even wat gegeten en ‘s avonds naar het park gelopen voor de viering van oudjaar. Wij zijn hier een groot voorstander van, muziek in het park, een kampvuur en om 00.00 vuurwerk boven het meer. En het allerfijnste, super relaxte mensen en geen gegooi met vuurwerk. Wij zijn voor!

De dag erna hebben we in Lake te Anau een nieuwjaarsduik gedaan. Wij wensen jullie allemaal een geweldig 2019. Onze avonturen gaan in elk geval gewoon verder!

Alle liefs! Van ons

Mt Cook - Dunedin

Na onze avonturen op mt Cook was het ook weer tijd om weg te gaan. Op de agenda stond een reis naar Dunedin, ongeveer 230 km verder.

Na de auto volgetankt te hebben, dit is in verhouding tot Nederland heel goedkoop (een paprika kopen is echter wel duur ;) gingen we op pad. We reden langs Twizel en na ongeveer een uurtje rijden was het tijd voor een stop. Daarna reden we verder en veranderde het landschap, van bergen met super blauwe ijsmeren naar glooiende heuvels, meren en wijngaarden. Onderweg nog gestopt bij een rots waar de Maori tekeningen op hadden gemaakt en verse perziken en kersen gekocht bij een boomgaard. Het was een mooie rit, maar wel super afgelegen. Als je namelijk moet plassen kan je wel een uur tot een anderhalf uur wachten tot een dorpje. Uiteindelijk kwamen we bij de kust aan en reden we naar onze nieuwe accommodatie in Dunedin.

Dunedin is een mooi stadje met veel Victoriaans georiënteerde huizen. Onze kamer bevond zich in de highland boutique hotel. Henk was gelijk verkocht, mooie oude spullen en een ouderwetse charmante trap. Sanne vond, en vindt nog steeds, een spookhuis.

Dunedin is overigens een studentenstad, maar die studenten zijn allemaal weg. Het was dus erg rustig. We hebben de eerste dag een beetje de stad verkend en hebben ‘s avonds lekker een Uber genomen naar een Italiaans restaurant. De volgende dag stond een tour om dieren te spotten rond 3 uur op het programma. We zijn eerst met het OV (wij zijn van alle markten thuis) naar het centrum gegaan, op zoek naar een hipster straat (straat gevonden, hipsters waren vast met vakantie), kerkje bezocht en daarna met de Uber naar de steilste straat ter wereld: Baldwin Street. Pittig klimmetje! Zie foto’s voor verduidelijking.

Aan het einde van de middag werden we opgehaald voor de tour met de dieren. Onder leiding van gids Donna en Shawn op pad met een bus vol toeristen (so much fun). Eerst gingen we naar een rots waar zeeleeuwen zouden zitten. Die hebben we gezien, en ook geroken overigens. Er zaten ook veel baby’s trouwens, die probeerden een meeuw van zijn nest af te duwen, maar deze was not amused. Daarna naar het strand waar we de yellow-eyed pinguïn moesten gaan zien. Donna had trouwens al gelijk bij het instappen gezegd, om alvast de teleurstelling te voorkomen, de kans is klein dat je er veel ziet.

Bij aankomst zagen we ze al op strand staan en hebben daarna een red-actie van Shawn gezien. Er was een baby pinguïn verkeerd gelopen op de rots en durfde niet meer vooruit of achteruit, denk aan Gerda in een berggebied. De heldhaftige kiwi Shawn heeft baby pinguïn weer naar zijn nest bezorgd. Eat your heart out PostNL. Op het strand lagen trouwens ook nog zeeleeuwen te chillen. De pinguïns moesten een veilige weg zoeken om niet te worden verorberd door de zeeleeuwen. Dit zorgde voor grappige wandelingen van de pinguïns. Ze lopen echt zo bijzonder. Gelukkig ging alles goed en waren we geen getuigenvan het live maken van de Mc Pinguïn. Daarna gingen we ook nog zoeken naar albatrossen en ook die hebben we gezien. Ik vond het eigenlijk op voorhand grote meeuwen, maar verander mijn mening. Mega grote meeuwen zijn het ;) daarna terug naar het hotel en vandaag gelukkig wel kunnen slapen in het spookhuis. Morgen op naar de fjorden van Milford sound en hopelijk vuurwerk op het strand voor het nieuwjaar!

Kia ora!

Christchurch - Mount Cook

Na onze eerste blog, hij was 5 minuten online gezet, gebeurde het hoor. De buurman-actie van de week. Sanne liep naar binnen, en er ging een mega alarm af. Er was een ontruiming van het hotel. Na alles te hebben achtergelaten, het is toch een beetje vreemd zo’n alarm. Gingen we naar buiten waar we op het veldje verzameld werden. Er kwamen slechts 3 brandweerwagens met sirene aangereden. De BHV’ers onder ons weten, eerst brandweer naar binnen en dan tellen. Ondertussen spotten wij een nerveuze aziaat, lees Chinees. Het sein werd gegeven en de omgeving werd vrijgegeven. Wij verdenken de Chinees van aan laten bakken van noodles in de waterkoker.

Maar aangezien het kerstmis was en we in de opperbeste sfeer waren dachten we, hè laten we lekker gaan eten. Mislukt! Alles is dicht, onze hoop was gevestigd op de mensen van de gele M maar nee, zelfs deze was gesloten met kerst. Henk had het briljante plan om dan naar het vliegveld te gaan en daar iets te zoeken. Gelukkig was hier wel iets open en hadden wij ons kerstdiner bij de concurrent B King. En kerstmisom nooit te vergeten.

De volgende dag ging het avontuur beginnen. We hebben onze auto opgehaald en Henk, alias de left hand man, reed ons naar de supermarkt. We hebben even inkopen gedaan en gingen op weg naar de eerste bestemming Mt Cook.

Na een uurtje 5 rijden was het landschap veranderd van herkenbaar Nederlands akkerbouw naar glooiende bergen. Overigens lijkt het misschien lang, jullie zijn in 5 uur in Parijs, maar wij hebben ons wel vermaakt. Een mooi uitzicht en goede muziek, uiteraard van de Boss, wij klagen niet.

Na aankomst hebben we ons verwonderd over ons uitzicht, we kijken op de berg en links van ons de Abel Tasman gletsjer. We hebben een lekker maaltje gekookt en zijn gaan slapen want de dag erna vroeg op pad.

We gingen in de bus, waarvan wij zorgden voor de welkome afwisseling in ras, zonder spleetoogjes, naar de gletsjer. Na een wandeling van een minuut of 20 door het ruige landschap kwamen we aan bij de bootjes. Henk had zijn fashion forward pet: apres ski café Salou op. We werden voorin de boot gedropt, iets met gewicht verdelen (en bedankt)en off we go. We vaarden wat rond langs ijsschotsen en kregen uitleg over de gletsjer. Deze bestaat overigens over een jaar of 100 niet meer door de opwarming van de aarde. Het was super gaaf en mooi om te zien.

Toen even snel naar de supermarkt, 1,5 rijden, Twizel (het hart van Mackenzie, 1200 inwoners) en terug. Morgen op naar Dunedin. Wij hebben het geweldig, het is heerlijk weer en lekker relaxt!

Liefs van ons!

Ho ho ho, merry christmas!

Op zondag stond het vertrek op het programma. Henk stond uiteraard al om 5 uur klaar, Marlies vroeg zich af: “heb jij niet gewoon met jas en schoenen geslapen?” Maar na een super snel ritje naar Schiphol ging de reis beginnen! Even inchecken, en off we go!

Het eerste deel van de reis naar Singapore. 12 uur, 2 films en een kerstdiner verder zijn we aangekomen op Changi Airport waarna we het volgende vliegtuig nemen naar Perth. Weer 5 uurtjes verder, geen films maar beetje bijgeslapen komen we aan in Perth Australië. Hier moeten we ons 8 uur vermaken, en dat is eigenlijk best lang. Wel hebben de kerstman gespot en die loopt hier in korte broek ;) het is namelijk 33 graden. Na onze tijd gedood te hebben, we staan 1-1 in yahtzee, het laatste stukje van de reis. In 6 uur naar Christchurch.

Overigens was er een klein paniek momentje. Na het doen van een lekker dutje op het vliegveld in Perth, een hernia verder, ging er een alarm af en werden de uitgangen dicht gezet. Na 30 minuutjes ging hij eindelijk uit, waarschijnlijk Santa die niet door de douane kwam ;)

Als we aankomen in Christchurch maken we ons op voor de strenge douane van nieuw Zeeland, maar na aangifte van onze dropjes mogen we door! Gelukkig! Rest van de dag doen we het rustig aan, alles is trouwens ook dicht hier, en ons kerstdiner wordt bij de grote M genuttigd. We missen de gourmet van Gerrit wel! Morgen gaan we richting mt Cook! Allemaal een fijne kerst!

Liefs, Henk en Sanne