Na onze wildlife avonturen in Dunedin was het weer een beetje tijd voor avontuur. We hadden de rit naar Te Anau voor de boeg en dit was een pittig ritje. Halverwege nog een stop in Stirling waar een “all blacks shirt” is gekocht, uiteraard met 20% korting. We blijven natuurlijk Nederlanders. Na een uurtje of 3 kwamen we aan in een schattig plaatsje aan een meer. We zaten op een soort van camping, dus dit was even aanpassen na het spookhuis, wat wel prima was, in Dunedin.

We zijn op zoek gegaan naar een supermarkt en lekker zelf gekookt, echt backpackstyle in de gemeenschappelijke keuken (incl. pannen die geen enkele anti-aanbaklaag meer hebben). Een lekker aardappeltje met sla, ook wel eens fijn na al dat Britse eten. We hebben onszelf ‘s avonds vermaakt met onze Netflix verslaving: the hunting of the Hill house. Indien je houdt van horror, aanrader, zo niet NIET kijken ;)

De volgende dag stond de wekker vroeg, rond 05.30 (Sanne’s normale opstaantijd om te werken) maar was wel vroeg. En op tijd in de auto voor de tocht naar Milford Sounds. We begonnen vrij relaxed maar halverwege kwamen afgronden en tunnels. Henk heeft ons veilig door het fantastisch landschap geloodst en we kwamen om ruim op tijd aan voor onze boottocht. Uiteraard stonden de mensen al lang van te voren te dringen voor de beste plekjes en toen wij de boot op kwamen was het bovendek vol. Uiteraard lieten wij ons niet verslaan en zochten een plekje op bij de bar en de achterkant. Toen de boot vertrok bleek dat de regen de hardlopers (doodlopers) aan het verslaan was en wij koning waren met ons plekje. De boot vertrok door de fjord (geen sound maar een fjord door een vroegere gletsjer) en we hadden fantastische uitzichten. Halverwege een Glacier facial gekregen, het water van de waterval zou zorgen voor 10 jaar verjonging, dus wij hebben dit natuurlijk geprobeerd ;) Daarna werden we afgezet in een soort museum, en toen terug naar de auto voor de terugreis. Fantastisch uitzicht. Er zijn mensen die zeggen dat Milford Sounds het achtste wereldwonder zou moeten zijn, en wij zijn het hier grondig mee eens.

Toen we terug waren zijn we richting het dorpje gelopen. Even wat gegeten en ‘s avonds naar het park gelopen voor de viering van oudjaar. Wij zijn hier een groot voorstander van, muziek in het park, een kampvuur en om 00.00 vuurwerk boven het meer. En het allerfijnste, super relaxte mensen en geen gegooi met vuurwerk. Wij zijn voor!

De dag erna hebben we in Lake te Anau een nieuwjaarsduik gedaan. Wij wensen jullie allemaal een geweldig 2019. Onze avonturen gaan in elk geval gewoon verder!

Alle liefs! Van ons