Na onze eerste blog, hij was 5 minuten online gezet, gebeurde het hoor. De buurman-actie van de week. Sanne liep naar binnen, en er ging een mega alarm af. Er was een ontruiming van het hotel. Na alles te hebben achtergelaten, het is toch een beetje vreemd zo’n alarm. Gingen we naar buiten waar we op het veldje verzameld werden. Er kwamen slechts 3 brandweerwagens met sirene aangereden. De BHV’ers onder ons weten, eerst brandweer naar binnen en dan tellen. Ondertussen spotten wij een nerveuze aziaat, lees Chinees. Het sein werd gegeven en de omgeving werd vrijgegeven. Wij verdenken de Chinees van aan laten bakken van noodles in de waterkoker.

Maar aangezien het kerstmis was en we in de opperbeste sfeer waren dachten we, hè laten we lekker gaan eten. Mislukt! Alles is dicht, onze hoop was gevestigd op de mensen van de gele M maar nee, zelfs deze was gesloten met kerst. Henk had het briljante plan om dan naar het vliegveld te gaan en daar iets te zoeken. Gelukkig was hier wel iets open en hadden wij ons kerstdiner bij de concurrent B King. En kerstmisom nooit te vergeten.

De volgende dag ging het avontuur beginnen. We hebben onze auto opgehaald en Henk, alias de left hand man, reed ons naar de supermarkt. We hebben even inkopen gedaan en gingen op weg naar de eerste bestemming Mt Cook.

Na een uurtje 5 rijden was het landschap veranderd van herkenbaar Nederlands akkerbouw naar glooiende bergen. Overigens lijkt het misschien lang, jullie zijn in 5 uur in Parijs, maar wij hebben ons wel vermaakt. Een mooi uitzicht en goede muziek, uiteraard van de Boss, wij klagen niet.

Na aankomst hebben we ons verwonderd over ons uitzicht, we kijken op de berg en links van ons de Abel Tasman gletsjer. We hebben een lekker maaltje gekookt en zijn gaan slapen want de dag erna vroeg op pad.

We gingen in de bus, waarvan wij zorgden voor de welkome afwisseling in ras, zonder spleetoogjes, naar de gletsjer. Na een wandeling van een minuut of 20 door het ruige landschap kwamen we aan bij de bootjes. Henk had zijn fashion forward pet: apres ski café Salou op. We werden voorin de boot gedropt, iets met gewicht verdelen (en bedankt)en off we go. We vaarden wat rond langs ijsschotsen en kregen uitleg over de gletsjer. Deze bestaat overigens over een jaar of 100 niet meer door de opwarming van de aarde. Het was super gaaf en mooi om te zien.

Toen even snel naar de supermarkt, 1,5 rijden, Twizel (het hart van Mackenzie, 1200 inwoners) en terug. Morgen op naar Dunedin. Wij hebben het geweldig, het is heerlijk weer en lekker relaxt!

Liefs van ons!