Na onze avonturen op mt Cook was het ook weer tijd om weg te gaan. Op de agenda stond een reis naar Dunedin, ongeveer 230 km verder.

Na de auto volgetankt te hebben, dit is in verhouding tot Nederland heel goedkoop (een paprika kopen is echter wel duur ;) gingen we op pad. We reden langs Twizel en na ongeveer een uurtje rijden was het tijd voor een stop. Daarna reden we verder en veranderde het landschap, van bergen met super blauwe ijsmeren naar glooiende heuvels, meren en wijngaarden. Onderweg nog gestopt bij een rots waar de Maori tekeningen op hadden gemaakt en verse perziken en kersen gekocht bij een boomgaard. Het was een mooie rit, maar wel super afgelegen. Als je namelijk moet plassen kan je wel een uur tot een anderhalf uur wachten tot een dorpje. Uiteindelijk kwamen we bij de kust aan en reden we naar onze nieuwe accommodatie in Dunedin.

Dunedin is een mooi stadje met veel Victoriaans georiënteerde huizen. Onze kamer bevond zich in de highland boutique hotel. Henk was gelijk verkocht, mooie oude spullen en een ouderwetse charmante trap. Sanne vond, en vindt nog steeds, een spookhuis.

Dunedin is overigens een studentenstad, maar die studenten zijn allemaal weg. Het was dus erg rustig. We hebben de eerste dag een beetje de stad verkend en hebben ‘s avonds lekker een Uber genomen naar een Italiaans restaurant. De volgende dag stond een tour om dieren te spotten rond 3 uur op het programma. We zijn eerst met het OV (wij zijn van alle markten thuis) naar het centrum gegaan, op zoek naar een hipster straat (straat gevonden, hipsters waren vast met vakantie), kerkje bezocht en daarna met de Uber naar de steilste straat ter wereld: Baldwin Street. Pittig klimmetje! Zie foto’s voor verduidelijking.

Aan het einde van de middag werden we opgehaald voor de tour met de dieren. Onder leiding van gids Donna en Shawn op pad met een bus vol toeristen (so much fun). Eerst gingen we naar een rots waar zeeleeuwen zouden zitten. Die hebben we gezien, en ook geroken overigens. Er zaten ook veel baby’s trouwens, die probeerden een meeuw van zijn nest af te duwen, maar deze was not amused. Daarna naar het strand waar we de yellow-eyed pinguïn moesten gaan zien. Donna had trouwens al gelijk bij het instappen gezegd, om alvast de teleurstelling te voorkomen, de kans is klein dat je er veel ziet.

Bij aankomst zagen we ze al op strand staan en hebben daarna een red-actie van Shawn gezien. Er was een baby pinguïn verkeerd gelopen op de rots en durfde niet meer vooruit of achteruit, denk aan Gerda in een berggebied. De heldhaftige kiwi Shawn heeft baby pinguïn weer naar zijn nest bezorgd. Eat your heart out PostNL. Op het strand lagen trouwens ook nog zeeleeuwen te chillen. De pinguïns moesten een veilige weg zoeken om niet te worden verorberd door de zeeleeuwen. Dit zorgde voor grappige wandelingen van de pinguïns. Ze lopen echt zo bijzonder. Gelukkig ging alles goed en waren we geen getuigenvan het live maken van de Mc Pinguïn. Daarna gingen we ook nog zoeken naar albatrossen en ook die hebben we gezien. Ik vond het eigenlijk op voorhand grote meeuwen, maar verander mijn mening. Mega grote meeuwen zijn het ;) daarna terug naar het hotel en vandaag gelukkig wel kunnen slapen in het spookhuis. Morgen op naar de fjorden van Milford sound en hopelijk vuurwerk op het strand voor het nieuwjaar!

Kia ora!